De Negen Kamers - Peter-Paul Rauwerda

Lieve lezers,

De negen kamers is genomineerd voor de Literatour prijs. Omdat dit boek zo enorm geweldig schijnt te zijn werd ik door blogger vriendin Dominique gevraagd of ik ambasadeur van dit boek wilde zijn. Do is volledig verliefd op dit boek, dus ik moest dit boek natuurlijk ook lezen.

Vandaag vertel ik jullie graag mijn mening over dit boek.

Titel: De negen kamers
Auteur: Peter-Paul Rauwerda
Verschenen: september 2016
Pagina’s: 199
Uitgever: Lemniscaat B.V., Uitgeverij

Jonas heeft al tijdenlang vreselijke hoofdpijnen. Juist op het moment dat hij alleen thuis is, worden ze vrijwel ondraaglijk en gebeuren er rare dingen. ‘s Nachts wordt er ingebroken en de inbreker laat een groot boek achter over een huis dat onverwacht verschijnt. Als later op de dag eenzelfde huis op een braakliggend veldje opdoemt, is zijn nieuwsgierigheid gewekt en besluit hij naar binnen te gaan. Terwijl zijn hoofd bonkt, zwerft hij door de kamers van het mysterieuze huis waar zich gebeurtenissen en verhalen ontrafelen die heen en weer deinen tussen droom en werkelijkheid. In een bloemrijke stijl, die doet denken aan de boeken van Carlos Ruiz Zafón en Gabriel García Márquez, schildert Rauwerda een wereld die nog lang na het dichtslaan van het boek blijft hangen.

First thing First, het boek is een prachtige hardcover die met een cover die gelijk vragen oproept. Want wat heeft deze cover te betekenen? De hardcover heeft een dust jacket die helaas beschadigd binnen kwam. Ik zelf ben geen fan van dust covers omdat ik er niet echt mee kan omgaan.
Het papier van het boek is fijn lekker dik maar niet te dik. Het lettertype is prima om te lezen waardoor het gemakkelijk en snel leest.

Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken die allemaal een bepaalde fase van het boek aanduiden. Dit geeft gelijk een overzichtelijk gevoel. Verder zijn er nog wat hoofdstukken die een soort van los verhaal aangeven maar doordat dit duidelijk is gemaakt leest dit niet verwarrend.

Dan nu mijn mening over het boek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog altijd niet weet of ik het boek nu geweldig vind of oke. Ik kan het er niet echt over eens worden met mezelf. In het begin had ik enorm veel moeite met het boek. Ik snapte het niet ik wist niet waar ze heen wilde wat de bedoeling was etc. Maar gedurende het boek had ik ineens de smaak te pakken begon verborgen rode draden te vinden en kon het daardoor niet weg leggen.

Het is eigelijk heel moeilijk om dit boek te omschrijven. Het is een hoofdverhaal met daarin een verhaal met daarin meerdere kleine verhalen. Soms voelt het een beetje als een sprookje met wijze levenslessen er in verwerkt. Hierdoor voelt het een beetje als een sprookje aan. Ook de dromerige onrealistische wereld deelt mee in dit gevoel. Nu moet je niet denken dat het negatief onrealistisch is. Het is alleen allemaal een onwerkelijke wereld die past binnen het boek en het thema dat het boek wil aandragen.
Maar ook door dit zijn sommige stukken prachtig maar andere stukken saai en een beetje onbegrijpelijk. Dit maakt het boek vreemd maar tegelijkertijd ook heel bijzonder.
Een ding staat vast Jonas zijn bijzondere verhaal lees je met een soort megeling van sprookjes en wijze lessen.

Omdat ik bij dit boek een heel erge mengeling van gevoelens had geef ik het boek 3.5 ster. Ik had niet de fulltime wauw factor om het boek 4 sterren te geven maar het was ook niet matig genoeg voor 3 sterren.

Het boek is wel zeker de moeite waard om het te lezen als je eens iets ‘out of the box’ wil lezen.

‘De negen kamers is een sprookjesachtig verhaal met wijze levenslessen.’