Lieve lezers,
Eindelijk is hij er, de recensie van Een week in Parijs. Het verhaal voor Portret van een vrouw .
Titel: Een week in Parijs
Auteur: Jojo Moyes
Verschenen: november 2015
Pagina’s: 108
Uitgever: De Fontein
In het Parijs van de belle époque brengt Sophie de eerste romantische weken na hun trouwen door met haar geliefde, de schilder Édouard Lefèvre. Het is een opwindende tijd, hoewel het leven aan de zijde van een arme kunstenaar ook zijn schaduwkanten kent…
Meer dan een eeuw later komen Liv en David aan in Parijs voor hun huwelijksreis. De stad is prachtig, maar de romantiek is ver te zoeken, vooral doordat Liv steeds alleen is omdat David de ene zakelijke afspraak na de andere heeft. Heeft Liv de fout van haar leven gemaakt?
Het heeft even geduurd voor ik dit boekje gelezen heb. Dit komt namelijk omdat Parijs voor mij even een te zwaar onderwerp was. Vlak na dat ik dit boekje in mijn handen kreeg gebeurde namelijk de verschrikkelijke aanslagen in Parijs. Ook wilde ik nog even wachten met het verhaal er voor te lezen zodat ik dan nog een keer zo veel kon genieten van mijn geliefde hoofdpersonages.
Het boekje is een klein lief boekje met een mooie hardcover dat heerlijk in de hand ligt. De papier kwaliteit is goed en daardoor ook zijn geld waard.
Een week in Parijs neemt je mee terug naar de mooie tijden van Sophie en Olivia. Ze staan namelijk allebei aan het begin van hun huwelijk. Ookal zit er een eeuw tussen.
Maar is hun nieuwe huwelijk wel zo mooi als ze dachten dat het zou zijn? Zijn ze niet te snel in het huwelijksbootje gestapt. Is de man van hun leven wel echt de man van het leven?
Met deze vraag worstelt zowel Sophie als Oliva…
Het boek werpt je nog even terug naar het begin van onze geliefde personages van Portret van een vrouw. Je kan dus nog even één keertje genieten van deze geweldige personages.
Persoonlijk heb ik me heel erg vermaakt met dit boekje. Het was een middagje heerlijk lezen en terug gaan naar mijn o zo geliefde personages in een Parijs dat wij allemaal kennen.
Omdat het boekje zo dun is kan ik jullie helaas niet meer vertellen zonder te spoilers te geven. Echter zorgt dit er voor dat het boekje ook geen enorme diepgang heeft zoals we gewent zijn van een boek van Moyes. Toch is het nog altijd mooi en bijzonder om te lezen.
Overigens kan je het boek zowel voor als na Portret van een vrouw lezen. Het heeft namelijk allebei zo zijn charmes. Je mag dus zelf de volgorde bepalen.
Heb jij dit boekje al gelezen?
Liefs, Marjolein
