Recensie: Ga je mee naar de weecee

Lieve lezers,

De zomer komt er aan en dat betekend dat een groot deel van de kindjes moeten gaan leren om op het potje of op de wc te plassen. Ook hier in de opvang zijn we druk bezig met de kindjes leren plassen op het potje/wc.
Een boekje kan daarom een enorme hulp zijn. Namens uitgeverij Lemniscaat mocht ik dit boekje met de kindjes gaan recenseren.

Titel: Ga je mee naar de weecee?
Auteur: Sally Lloyd-Jones
Verschenen: juni 2016
Pagina’s: 34
Uitgever: Lemniscaat

Ga je mee…

Konijn moet nodig plassen.
En hij is niet alleen.
Al snel volgt een bonte stoet.
Iedereen gaat

… naar de weecee.

Het eerste dat opvalt aan dit boekje is de mooie lieve cover. Er staan enorm schattige lieve diertjes op en het heeft heerlijk zachte kleuren. Het boek is een hardcover maar helaas heeft hij het wel een beetje te voortduren gekregen in de post qua hoeken. De pagina’s zijn dik stevig en glanzend waardoor het ideaal om te slaan is en redelijk kinder proof.

De tekeningen in het boek zijn zo mooi dat ze zo op een kaart hadden kunnen staan. De diertjes zijn zo lief en snoezig. De kleuren zijn enorm mooi en heerlijk zacht. De illustrator verdient echt alle credits bij dit boekje.
Echter, kom ik dan bij het lastigste punt van allemaal. Meestal komt er een kinderboekje binnen en lees ik hem direct met de kinderen. Deze keer las de leidster van de opvang hem als eerste, zij kwam naar me toe met dat dit boekje echt niet voor te lezen was aan kinderen. Meteen legde ze de vinger op de pijnlijke plek. In het boekje word gesproken over monsters die gruwelijke honger hebben. Maar ook spoken die rond hangen en naar de wc moeten. Hoe ga je dit een kind voorlezen zonder dag ze bang woorden? Ook al ziet het er lief en schattig uit het kan voor kinderen toch net een druppel zijn dat ze ineens niet meer durven. Zeker als ze al een beetje moeite hebben met op het potje zitten.
Het volgende lastige punt was het taalgebruik. Zo word het woord Plee genoemd en daar is niet elke ouder blij mee. Nu is dit natuurlijk een woord wat makkelijk over te slaan is maar in combinatie met de monsters en andere niet zo nettje woorden hebben we besloten dat we het boekje niet kunnen voorlezen.

Ergens was dit een lastige beslissing want ik beloof natuurlijk altijd een boekje met de kindjes te recenseren. Maar natuurlijk wil ik niet dat de kindjes door een boekje straks niet meer op het potje durven of woorden leren waar de ouders niet blij mee gaan zijn.
Daarom krijgen jullie voor deze keer een recensie door mijn ogen over het boekje.

Het boekje zelf begint echt geweldig leuk. Helemaal leuk voor kinderen en in de rijmvorm. Ik weet zeker dat de kindjes hier helemaal enthousiast van zullen zijn geweest. Dat nog eens in combinatie met de prachtige tekeningen was een gouden formule geweest. Echter kwam toen de zeker plek. Een monster dan achter die diertjes aan rent omdat hij ook moet plassen maar ook honger heeft. Dit kan je natuurlijk over slaan, maar de kinderen gaan dan toch vragen stellen als ze zelf een keer door het boekje bladeren. Daarna komt ook nog eens wat taalgebruik dat niet echt netjes is. Door deze punten is het boekje voor mij eigenlijk zijn magie verloren die het zo mooi had opgebouwd in de eerste pagina’s. Echter word het boekje daarna weer enorm leuk omdat alle diertjes netjes op het potje zitten maar jij (spiegeltje) nog niet.
Voor kinderen is dit punt juist weer super motiverend.

Door de gemengde gevoelens over dit boekje vind ik de recensie enorm lastig om te schrijven. Daarom heb ik ook zo goed mogelijk onderbouwd waar mijn problemen met dit boekje liggen. Mocht je hier als ouder geen ‘problemen’ mee hebben is dit echt een geweldig boekje om de kindjes op de pot te krijgen.

Door de gemengde gevoelens en het niet kunnen voorlezen aan de kindjes krijgt dit boek helaas weinig sterren. Echter verdiend de illustrator van dit boekje echt de volledige 5 sterren.