Recensie: Het Geheugenboek

Lieve lezers,

De Book Club van het Geheugenboek is afgelopen en zonde gezamenlijke recensie heb je een paar dagen geleden hier online kunnen lezen.
Maar omdat dit boek zo veel indruk op mij heeft gemaakt wilde ik graag nog een persoonlijke recensie schrijven van dit boek.

Mocht je na de groepsrecensie dus nog niet overtuigd zijn deel ik vandaag graag mijn persoonlijke mening met je.

Titel:  Het Geheugenboek
Auteur: Lara Avery
Verschenen:  April 2017
Pagina’s: 384
Uitgever: L.s.

Het geheugenboek van Lara Avery is perfect voor fans van John Green, Jennifer Niven en Gayle Forman. De 17-jarige Sammie weet precies wat ze wil: met de hoogste cijfers haar eindexamen halen en het kleine plaatsje waar ze woont voorgoed de rug toekeren. Dan hoort ze dat ze een zeldzame ziekte heeft die haar herinneringen van haar zal stelen. En zo wordt het geheugenboek geboren. Sammie schrijft aan haar toekomstige zelf: over waar ze haar studieboeken opbergt, op wie ze verliefd is en wie haar hart heeft gebroken, en over haar oude jeugdvriend die er alles aan doet haar aan het lachen te maken, en haar tot het einde toe te steunen… Het geheugenboek van Lara Avery zal gegarandeerd je hart breken. Houd je zakdoekjes maar klaar!

Laat ik beginnen met dat ik deze recensie schrijf nog vol van de emoties van het boek. Maar dit zorgt meestal voor de meest oprechte recensies. Dus laten we beginnen bij het begin.
Het boek is een prachtige dikke stevige hardcover maar ik keer op keer weer even aan moei aaien. De pagina’s zijn van heerlijk stevig papier waardoor ik het eigenlijk met 1 hand telkens heb kunnen lezen en de pagina’s omslaan met 1 hand. Het lettertype is geweldig. Voor mensen met dyslexie is dit echt een enorme uitkomst wan daardoor vlieg je er doorheen.
Ondanks dat et een flink boek is en een hardcover is het boek niet zwaar. Ls. jullie mogen me nog een keer uitleggen hoe dat kan.

Dan het verhaal. Heel even was ik bang dat het weer een standaard ziek meisje verhaal zou worden. Maar Oh by was I wrong.. Dit boek is echt geen zielig meisje dat ziek is verhaal. Sammie is inderdaad ziek, maar eigenlijk wil Sammie dit niet aan zichzelf toe geven. En dat valt ook heel goed te lezen in dit boek. Je leest namelijk het ‘dagboek’ Geheugenboek dat ze voor zichzelf schrijft. Ze schrijft dit om zich dingen te kunnen herinneren. Maar de vraag is hoe eerlijk is ze in dit boek? En hoe veel schrijft ze er daadwerkelijk in

Doordat je alles vanuit Sammie haar punt leest geeft het een bijzonder effect. Want wie zegt at het klopt wat ze opschrift. En wat als ze vergeet dingen op te schrijven. Tussen de regels door kan je zelf een hoop invullen en daardoor denk ik dat iedereen dit boek op zijn of haar eigen manier zal lezen. Maar toch is het voor iedereen hetzelfde verhaal. Ook heeft het boek perfect weer waar elke tiener mee worstelt maar maakt de ziekte alles nog eens extra moeilijk voor Sammie. Haar omgeving is bijzonder en haar positiviteit is aanstekelijk. Het is gewoonweg bijzonder om dit alles te mogen lezen.

Her en der duurde het boek soms een beetje lang voor me en zaten er wat passages in die voor mij niet helemaal gehoeven hadden. Maar toch was dit boek moeilijk weg te leggen en liet het me ook niet echt los. Elke keer zat ik weer te denken hoe het verder ging. Natuurlijk weet dat het boek op een bepaald punt gaat uitkomen maar de weg er naar toe was prachtig en zeker niet voorspelbaar.

Ik kan je eerlijk bekennen dat ik op het einde behoorlijk had heb moeten huilen. Ineens kwamen alle gevoelens samen die je eigenlijk heel het boek al aan het uitstellen bent. En dat slaat in als ene bom.
Ondanks dat je vanaf het begin af aan weet waar het boek naar toe zal gaan is het boek om te lezen een avontuur en een prachtig verhaal in een zeer bijzondere schrijfstijl.

Ga jij dit boek lezen of heb je het al gelezen?

Liefs, Marjolein