Lieve lezers,
Het heeft even geduurd maar hier is hij dan eindelijk. Mijn recensie van Ik geef je de zon. Een boek waar ik te lang over gedaan heb omdat ik er eigenlijk te veel van aan het genieten was. Maar ook waar ik lang gedaan heb over de recensie. Omdat hij telkens maar niet goed genoeg voelde omdat dit boek bijzonder is.
Titel: Ik geef je de zon
Auteur: Jandy Nelson
Verschenen: maart 2015
Pagina’s: 416
Uitgever: Blossom Books
Jude en haar tweelingbroer Noah zijn op hun 13e onafscheidelijk, ondanks hun uiteenlopende karakters. Noah is introvert, tekent de hele dag en is in stilte verliefd op de buurjongen, terwijl Jude van de rotsen in zee springt, knalrode lippenstift draagt en genoeg praat voor hen allebei. Maar na een tragische gebeurtenis groeien Noah en Jude steeds meer uit elkaar. Drie jaar later spreken ze elkaar amper nog en lijkt hun band onherstelbaar beschadigd. Dan ontmoet Jude een eigenwijze, vreemde maar knappe jongen, die haar voorstelt aan iemand die haar hele leven (en dat van Noah) opnieuw omgooit.
Ik heb het boek een hele tijd geleden als vooruitlees exemplaar ontvangen. Helaas is dit boek omgekomen bij de waterschade van de ontploffende ketel. Dus heb ik het boek daarna als ebook uitgelezen. Hierdoor kan ik helaas jullie niets vertellen over de cover lettertype en papier. Dat zullen jullie zelf in de boekenwinkel moeten gaan bekijken.
Wel had het boek me vanaf de eerste pagina te pakken. Ik weet nog dat ik een tijd terug met het boek in bed zat en dat ik echt moest gaan slapen. Maar snel las ik het boek ook niet want ik genoot met volle overgaven toen al van de personages. Door de chaos van de waterschade het aanschaffen als ebook heeft het boek even stil gelezen. Maar nooit heeft het mijn gedachte los gelaten. Want het boek had al iets magisch in mijn hoofd gecreëerd.
De speling van de personages maar ook van het sluikende verhaal waar je steeds een beetje meer inzage in kreeg zorgde ervoor dat je wil lezen maar eigenlijk niet verder wil in het boek omdat je dan naar het einde toe gaat. En dat heb ik niet heel erg vaak bij boeken.
Het boek heeft heel veel diepgang en word vaak kunstzinnig omschreven. Hierdoor is het prima leesbaar voor de YA doelgroep maar zeer, zeer vermakelijk voor ook de volwassene lezer. Maar ook de spanningsboog blijft hoor in het boek (ondanks mijn veel te lange pauze). Hierdoor blijf je lezen terwijl het toch een redelijk dit boek is.
Ik kan niet zeggen dat dit boek als een trein leest maar dat is denk ik ook niet de bedoeling van dit boek. Het neemt je namelijk mee op een reis en laat je nadenken over bepaalde punten.
De enige punten van kritiek zijn dat de hoofdstukken soms wat lang duren en dat je echt moet gaan zitten voor dit boek. (Maar dat kan ook een pluspunt zijn)
Het boek heeft me soms echt stil laten staan bij alles om me heen. Het was een pure ervaring om dit boek te lezen.
Ik geef je de zon is een diepgaand boek waar je van moet genieten.
Met speciale dank aan Blossom Books (en ook dank voor hun geduld)
Heb jij dit boek al gelezen?
Liefs, Marjolein
Lijkt me een heel leuk boek.
Bedankt voor de mooie recensie. Ik heb het boek gelijk besteld en inderdaad een schitterend boek dat me volledig meegesleept heeft. Was, ondanks dat ik er toch de tijd voor genomen had, veel te snel uit. Het boek gaat nu door naar mijn 2 dochters die tot de eigenlijke doelgroep horen van dit boek (Young Adult).