WIN – Audrey & Anne

Lieve lezers,

Vandaag 4 mei is een dag om stil te staan bij alle oorlog in de wereld. En voor de Nederlanders vooral om stil te staan bij de Tweede wereld oorlog.

Een paar dagen geleden is mijn recensie over het boek Audrey & Anne verschenen. Dit boek speelt zich gedurende de hele oorlog. Bijzonder en aangrijpend.
Vandaag mag ik dan ook een exemplaar van dit boek weg geven aan jullie.

img_6169

Het boek:

Herfst, 1957. Otto Frank brengt een bezoek aan de jonge filmster Audrey Hepburn in haar Zwitserse chalet. Hij wil haar overhalen zijn dochter te spelen in een film over haar leven. Lente, 1929. Er worden twee meisjes geboren die later wereldfaam zullen verwerven: Audrey Hepburn en Anne Frank. Hun levens vertonen opvallend veel overeenkomsten. Zo zijn ze beiden op jonge leeftijd gedwongen hun geboorteland te verlaten. Audrey is een telg van de Europese elite. Zij wordt naar een Engelse kostschool gestuurd terwijl haar ouders in München, Brussel en Londen flirten met de rest van de jetset – en met het fascisme. Ook de familie Frank vertrekt van huis. Noodgedwongen, deel uitmakend van de enorme stroom joodse vluchtelingen. Audrey viert haar elfde verjaardag nog in het vrije Nederland waar haar moeder opgroeide. Maar als Anne elf wordt, marcheren de Duitsers er al door de straten. Ze zitten in de val.

Koop bij bol.com

 

TE WINNEN:

  • 1 Exemplaar van Audrey & Anne

 

WAT MOET JE DOEN:

Verplicht:

  • Laat in de comments achter waarom het voor jou heel belangrijk is om deze dag te blijven herdenken. (Met een geldig mailadres)

Extra kans maken? 

  • Like Serendipity Books op  Facebook en Like & Share de  win-actie +1
  • Like en Regram de foto op Instagram met #WinHetAudreyAnne en volg op Instagram +1

Meer weten of dit boek? Lees mijn recensie dan nog even hier.

 

Deze Win-Actie loopt t/m 11 mei 2017. De winnaar ontvangt na deze datum een email. Vergeet dus vooral niet om je mailbox in de gaten te houden.

Succes!

 

Liefs, Marjolein

 

13 thoughts on “WIN – Audrey & Anne

  1. Herdenken is voor mij zeer belangrijk.
    Ik vind het een soort steunbetuiging. Mensen laten voelen dat ze niet alleen staan met hun verdriet. Dat er dus mensen zijn die met hun eeleven.
    Ik wil door te herdenken even stilstaan bij het verleden. Want wat er is gebeurd heeft in mijn ogen nog steeds invloed op ons leven.
    Ben ook dankbaar dat er mensen hun leven hebben gewaagd en gegeven om anderen te beschermen.
    Zo’n kleine moeite om te herdenken. Zodat met niet vergeet.

  2. Blijven herdenken is voor mij heel belangrijk. Dat we ons steeds blijven herinneren, hoe belangrijk het is in vrede te leven. Dat wij ons leven aan deze helden te danken hebben. Ik zou graag willen dat dit aan elke nieuwe generatie doorgegeven wordt. Zodat zij niet vergeten worden.

  3. Jaren geleden als tiener in Theresina geweest, het echte kamp naast de ommuurde stad Theresienstad, in Tjechie . Daar mochten de Joden relatief vrij leven, binnen de muren van de stad.
    Maar in Theresina…. De gaskamers, schamele slaapbarakken, werken tot je er letterlijk bij neerviel, galgen en executies met het vuurpeloton, waar de andere gevangenen verplicht naar moesten kijken als iemand probeerde te ontsnappen.
    Dit mag nooit meer gebeuren.
    Het boek ‘de bibliothecaresse van Aushwitz’ onlangs gelezen en de emoties van toen kwamen weer terug.

    Er kunnen niet genoeg boeken worden geschreven over deze tijd.

    Maar ik ben ook heel nieuwsgierig naar het leven van Audrey, hoe heeft zij deze tijd ervaren en Otto Frank, hoe vond hij het om haar te spreken, terwijl de ouders van Audrey…

  4. In de hoop dat deze winactie ook toegankelijk is voor de Belgen onder je lezers…
    Als sinds kind ben ik enorm geintigreerd door deze periode, de Tweede Wereldoorlog en voornamelijk de Holocaust. Ik heb tientallen verhalen gelezen, waaronder de dagboeken van Anne Frank. Iedere schooltaak had op een of andere manier een connectie met deze periode in de geschiedenis. Ik heb enkele kampen bezocht, research gedaan over familieleden die deze kampen niet hebben overleefd,… Velen in mijn omgeving verklaren mij gek, maar ik heb wel degelijk een plaatsje in mijn hart voor al die onschuldige mensenlevens die veel te vroeg geëindigd zijn.
    In België herdenken we al deze oorlogsslachtoffers op 11 november, Wapenstilstand. Maar persoonlijk gedenk ik deze personen ieder moment.
    Al die onschuldige mensen die hun leven riskeerden om hun geliefden te beschermen
    Al die onschuldige mensen die hun leven veel te vroeg gegeven hebben
    Al die onschuldige mensen die zichzelf onmogelijk konden beschermen tegen deze vreselijke daden.
    Van eender welke nationaliteit, van eender welk geloof, eender waar in de wereld, in eender welke tijd.
    Nu, in het verleden, maar ook in de toekomst.. Zij verdienen het om herdacht te worden.. Zij verdienen dat moment waar iedereen even stilstaat bij al deze verschrikkelijke gebeurtenissen..

  5. Omdat wat er is gebeurt nooit meer mag gebeuren, omdat de mensen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid nooit vergeten mogen worden, omdat toekomstige generaties, waaronder mijn kinderen, dit behoren te weten. Dit mag nooit meer worden vergeten zodat wij weten hoe rijk wij zijn…

  6. Hai Marjolijn, herdenken is belangrijk, opdat ook de jongere generaties op de hoogte blijven vsn de gruwelen van oorlogen. Zeker in de hedendaagse rierige tijden. Zodat een ieder er bewust van blijft dat dit nooit meer zou mogen gebeuren en de slachtoffers in onze gedachten blijven.

  7. Herdenken blijft belangrijk opdat we het nooit vergeten en om iedereen te eren die zijn/haar leven heeft gegeven voor onze vrijheid. Ik zou willen dat er helemaal geen oorlog meer zou zijn. Ik hoop ook dat door de herdenking elk jaar er minder Nationaal Socialisme is in Nederland, want ik merk te veel dat mensen de schuld over van alles aan andere bevolkingsgroepen geven. Door deze herdenking zullen we hopelijk herinneren dat een bevolkingsgroep ergens de schuld van geven hele nare gevolgen kan hebben.

  8. In de Tweede Wereldoorlog zijn vreselijke dingen gebeurd. Vele mensen zijn vermoord omdat ze “anders” waren volgens de toenmalige heersers. Zoiets mag nooit meer gebeuren. In deze tegenwoordige tijd (70 jaar later) lijkt het met het ontbreken van tolerantie voor “anders zijn/doen” weer die kant op te gaan, dit mogen we niet toestaan. Door zo’n vast moment van herdenken staan we stil bij het gruwelijke verleden en worden we weer even met onze neus op de feiten gedrukt. Laten we (blijven) leven in vrijheid en elkaar respecteren om ons “anders” zijn, want geen twee mensen zijn hetzelfde.

  9. Blijven herdenken is voor mij heel belangrijk. Dat we ons steeds blijven herinneren, hoe belangrijk het is om in vrede te leven. Omdat wat er gebeurt is nooit meer mag gebeuren

  10. Net weer een boek gelezen over de oorlogstij en ervoor en dat deed me weer eens beseffen dat we nooit mogen vergeten wat er in de oorlog is gebeurd, dat we de mensen die hebben gevochten en die zijn gestorven voor de vrijheid, moeten blijven herdenken zodat we nooit vergeten dat vrijheid vanzelfsprekend is, want dat is het niet ook al leven we in vrijheid.

  11. Ik vind het zo belangrijk om op deze dag te blijven herdenken omdat we weer even met onze neus op de feiten worden gedrukt dat we niet zo maar vrij zijn maar dat er een hoop mensen zijn gestorven opdat wij in vrijheid kunnen leven. Nog elke dag zetten mensen zich over heel de wereld in om te proberen vrijheid bij mensen te brengen, waarvoor ze zelf het grootste goed, hun leven, in de waagschaal stellen. Deze mensen moeten we blijven eren in de hoop dat we nooit meer zulke ellende hoeven mee te maken.
    Mijn kinderen doen inmiddels ook mee en ik hoop dat zij het ooit hun eigen kinderen ook mee zullen geven. Zo zijn mijn kinderen ook alle drie al in het bezit van een eigen kopie van ‘Het Achterhuis’ van Anne Frank.

  12. Nu las ik al veel boeken waar WOII het onderwerp in is maar sinds ik met mijn familie stamboom bezig ben kom ik steeds meer te weten waarom onze familie nog maar zo klein is. Veel leden van de familie zijn afgevoerd naar vernietigings- en werkkampen afgevoerd waar de meeste niet meer levend uit kwamen en was dit wel het geval dan overleden ze vaak kort naar de oorlog. Daarom ben ik steeds meer boeken gaan lezen om een klein beetje maar te kunnen voelen, begrijpen wat ze hebben moeten meemaken. Ook probeer ik mijn 3 kinderen zoveel mogelijk over deze vreselijke oorlog te vertellen want hun zijn de volgende generatie die er straks voor moeten zorgen dat de herdenking elk jaar herdacht moet blijven worden. Dit mag nml. nooit meer gebeuren en vergeten worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *