Recensie: Ondine

Lieve lezers,

Tijdens mijn vakantie kwam er een prachtig boek binnen Ondine. Dit boek had ik al vaak voorbij zien komen en de cover trok altijd mijn aandacht. Toen ik de kans kreeg om dit boek te recenseren greep ik deze dan ook met wijde handen aan.

Vandaag wil ik jullie graag alles vertellen over dit bijzondere boek.

Titel: Ondine
Auteur: Benjamin Lacombe
Verschenen: Maart 2012
Pagina’s: 45
Uitgever: Clavis

Ridder Hans trekt door het Zwarte Woud. Hij krijgt een bed en eten bij een oud visserskoppel. Hij maakt kennis met hun vreemde dochter Ondine. Hij wordt verliefd op haar en trouwt met haar. Zij blijkt een waternimf te zijn, die alleen in menselijke vorm kan overleven als zij menselijke liefde kent. Hans neemt Ondine mee naar zijn kasteel, waar de jaloerse Ursula haar liefdesconcurent wordt. Ursula blijkt de echte dochter van het oude visserskoppel en zij zal alles in het werk stellen om Hans voor zich te winnen. Hans kiest inderdaad de zijde van Ursula en Ondine verdwijnt in het water. De wet van de watergeesten is echter streng: zij zal doden wie haar bedroog. Het water overspoelt het kasteel en alles verandert in een groot meer.

Laten we beginnen met het uiterlijk van dit boek. Dat is gewoon echt waanzinnig mooi. Alleen al voor de vormgeving tekeningen en de look van dit boek moet je het al kopen. De foto’s zijn dan ook echt lang niet zo mooi omdat dit boek zo veel bijzondere uitwerkingen heeft plus erg mooi glanst is het enorm moeilijk te fotograferen. Het boek is een hele grote hardcover. Erg gemakkelijk vasthouden doet het dan ook niet. Maar dat geeft niets want dit boek moet je gewoon voor je op tafel leggen om er uren naar te kijken en door te bladeren. De grote stevige glanzende pagina’s zijn dan ook zeker een dikke plus.
Dan heeft dit boek ook nog iets heel bijzonders. Het boek heeft regelmatig doorkijk pagina’s en als je deze omslaat zie je voor je ogen een deel van het verhaal gebeuren. Dit alleen al geeft het boek een extra magische laag.

Dit is een voorbeeld van een van die lagen. Deze is alleen niet zo heel diep maar wel het duidelijkste te fotograferen.

Dan nu het verhaal. Eigenlijk is dit verhaal een sprookje voor de wat oudere. Een klein kind zou ik dit verhaal niet voorlezen omdat het echt ingewikkeld is. Maar vanaf het moment dat een kind goed zelf kan lezen zou hij/zij dit boek zelf kunnen lezen. Al vind ik het persoonlijk meer een prentenboek voor volwassenen.
Het is geen zoetsappig Disney sprookje dit boek. Maar een sprookje voor de wat oudere die niet al het mooie rooskleurige hoeft. En toch zit er in dit verhaal ook een element van spanning en ook wel een beetje angst. Dit ‘sprookje’ zoals je het wel zou kunnen noemen berust meer op de oude klassiekers voor dat wij ze vrolijker en gelukkiger maakte.

Het boek is niet heel fleurig zoals je wel kunt zien. Het zijn vooral donkere tekeningen met een enorme kleur uitschieter van Ondine. Dit past perfect bij het verhaal en maakt de tekeningen direct heel bijzonder. Aan detail is dan ook zeker gedacht in al deze tekeningen en hun uitvoeringen van.

Het verhaal is bijzonder mooi en krachtig. Dit in combinatie met de prachtige tekeningen de wijze lessen maakt het boek een bijzonder en mooi geheel. Dit alles zorgt er voor dat het gehele boek eigenlijk een magische beleving word. Dit in combinatie met de romantische en verdrietige kant van het verhaal. Maakt het dit boek bitterzoet maar ook enorm tragisch.

Ik kan dit boek dan ook zeker aanraden voor iedereen die weer eens verlangt naar een mooi en indrukwekkend prentenboek.