Lieve lezers,
Vorige week zaterdag zat ik met Jonas Boets op het podium om te praten over zijn nieuwe boek Shinu. Natuurlijk was ik ook een van de gelukkige die dit nieuwe boek mocht lezen. Vandaag deel ik graag mijn mening met jullie over dit boek.
Titel: Shinu
Auteur: Jonas Boets
Verschenen: Oktober 2015
Pagina’s: 203
Uitgever: Leopold
De levensverwachting van Ish en de rest van de wereld is gekelderd door industriële vervuiling, ecologische rampen en chemische voeding. De maatschappij is hertekend naar de efficiëntie van Shinu: wie lang leeft, is interessant; wie snel zal sterven, waardeloos. Ish is zestien en vertrekt zoals al zijn leeftijdsgenoten naar de stad om zijn taak in de nieuwe wereldorde te vervullen. De anderen weten van niets, hij wel. Hij weet dat hem in de stad de hel wacht. Ish wil ontsnappen, het systeem ontregelen. Maar wat kan één jongen beginnen tegen een geoliede machine? In de stad begint zijn strijd. Een gevecht met het Beheer, een zoektocht naar vertrouwelingen en een race tegen zijn doodsvonnis. Zijn Shinu. En zo start de SHINU-saga; hard, ruw en tegen de tijd.
Het eerste dat me opviel aan dit boek is de brute kaft. Hij straalt iets manlijks uit en iets bruuts. Het boek is ongeveer net zo groot als de Best of YA boeken. Echter is de pagina invulling heel erg vol en heel erg druk. Dit stond mij in het begin nogal tegen. Naar mijn mening stond er echt veel en veel te veel tekst op het vel. Persoonlijk vind ik dit een stuk minder lekker lezen dan gewoon een normale hoeveelheid woorden op een pagina. Dit deed voor mij een beetje af aan het leesgenot maar zeker niet aan het verhaal.
Om heel eerlijk te zijn (zoals jullie van mij gewent zijn) vond ik het begin van dit boek echt helemaal niets. Over de eerste 15 pagina’s heb ik 1,5 uur gedaan. Dit mede door de hoeveelheid woorden op een pagina maar ook omdat het me gewoon niet pakte.. Het deed me niets en ik vond het maar wat saai. Taaie stof die wel belangrijk was voor het verhaal maar voor mij geen ‘ik wil doorlezen’ gevoel opriep. Ik hield mijn hart vast voor de rest van het boek. Echter kwam daar heel snel verandering in. Ineens had het verhaal me te pakken en kon ik het niet meer loslaten. Het was spannend de personages zeer goed omschreven waardoor je helemaal met elk personage mee ging leven. Vooral het hoofdpersonage Ish, aan de ene kant walgde ik van zijn acties en daden en wilde ik hem een schop onder zijn kont geven maar langs weer een andere kant begreep ik hem helemaal. De spanning in het boek bleef hoog en ik bleef door willen lezen.
Ik moet wel de kanttekening maken dat je dit boek niet aan 10 jarigen moet geven. Het moet echt in een 15+ kast. Dit vanwege het harde regiem wat er in zit maar ook de seks die er in voorkomt. Dit zou ik namelijk een 10 jarige niet laten lezen. Ook moet je toch wel een redelijke kennis hebben van de wereld om dit boek te begrijpen.
Echter is het wel een perfect YA dystopian boek voor jongens. Er komt geen sterke belangrijke vrouw in voor zoals in de meeste dystopian boeken en draait dit boek echt om de hardheid van de wereld.
Aan alles in dit boek merk je dat de auteurs veel aandacht aan het onderwerp hebben besteed. Alles is goed uitgedacht en alles klopt. Je leest aan het boek af dat dit niet door 1 persoon is bedacht want daarvoor zit het te goed in elkaar. Kort samengevat, één persoon had dit verhaal niet kunnen bedenken.
Precies uit dit haalt het boek zijn kracht en bijzonderheid.
Voor alle mannen die dit lezen, ga dit boek zeker lezen. Voor alle vrouwen die wel van wat bruutheid houden ga dit ook zeker lezen.
Vanwege het voor mij moeilijke begin maar de zeer succesvolle omslag naar spanning krijgt dit boek:
Ik kijk heel erg uit naar de volgende delen van deze serie!
Hoe staan jullie tegenover YA dystiopian?
Liefs, Marjolein
