Meet & Greet Sophie Hannah

Lieve lezers,
Afgelopen zaterdag was ik bij een The House of Books event in samenwerking met het AD. Hier kon ik een prachtig aantal auteurs ontmoeten en werden we warm gemaakt voor Sophie Hannah haar nieuwe thriller.
Vandaag vertel ik je graag meer over deze dag.
heb-jij-haar-gezien

 

Allereerst even een korte uitleg van het boek. 
Cara Burrows verlaat uitgeblust haar man en kinderen, en vlucht naar een wellnessresort. Als ze daar uitgeput haar hotelkamer betreedt blijkt die al bezet. Het foutje van de receptionist doet Cara twijfelen; het meisje dat ze springlevend in de kamer heeft gezien is iemand die ze niet gezien kán hebben: de vermoorde Melody Chapa, wier ouders een levenslange gevangenis uitzitten voor de moord op haar. Cara raakt verwikkeld in een web van leugens en intrige, een gevaarlijk web.

De middag begon met een warm welkom van Janneke Siebelink .
Vervolgens trapte Inge Ipenburg af met een stukje voorlezen. En daarna een kleine uitleg over het verhaal met nog een stukje voorlezen uit het boek. Met deze stukjes werd de spanning in het publiek aardig aangewakkerd. Ik zelf had deze stukjes in het boek al gelezen (ik heb het boek bijna uit) maar vond het prachtig ze nogmaals te horen en hoe Inge ze voorlas.

 

img_1878
Hierna startte het interview tussen Janneke en Sophie Hannah.
  • Hieronder zal ik een aantal van de (volgens mij) meest interessante punten opnoemen. Sophies beste crime novel ooit is – Murder on the orient express van Agatha Christie. De agatha Christie boeken leest ze over en over en elke keer heeft ze weer een andere favoriet. Maar op dit moment is dat het net verfilmde Murder on the oriënt express. Wat Sophie zo prachtig vind aan dit boek is het oog voor detail en de hoeveelheden details in dit boek.
  • Sophie is geïntrigeerd door mysteries. Ze vraagt zich altijd af hoe iets in elkaar steekt en moet altijd de waarheid weten.
  • Crime geeft haar en volgens haar ook haar lezers een gevoel van voldaanheid. We worden namelijk constant teleur gesteld in het echt lezen. Maar in een thriller maakt ze je eerst gefrustreerd end daarna laat ze je het antwoord vinden. Dit geeft een zeer groot gevoel van voldoening. Dat wat we in de echte wereld vaak missen.
  • Volgens Sophie zien een hoop mensen niet eens mysterie. Sophie zelf ziet het overal om zicht heen maar veel mensen merken het niet eens op. En Sophie wil er dan natuurlijk achter komen wat het mysterie er achter is en hoe het op te lossen.
  • ‘The mousetrap meets Mathilda’ word er gezegd over de musical die Sophie heeft geschreven. De titel van deze musical is ‘The mysterty of mister Ee’. Zelf is ze erg trots op deze musical en hopelijk komt hij binnenkort ook naar Nederland.

img_1883

  • Did you see Melody (Heb jij haar gezien) is geïnspireerd op een aantal punten uit het echte leven. Sophie gaat altijd graag voor auteurs bezoeken naar Phoenix Arizona. Daar is dan ook haar favoriete crime novel book shop. Maar daar verblijft ze dus ook vaak op de meest prachtige resorts. Deze relaxte sfeer waar iedereen hele de tijd relaxt is wilde ze graag vastleggen in een boek. Want wat doe je als je in een sfeer bent waar iedereen relaxt is maar jij ineens iets verschrikkelijks hebt ontdekt.
    Het resort in het boek is dan ook gesnipperd op twee van haar favoriete resort. Zo is de ‘pot’ uit het boek echt en staat dat in een van haar favoriete resorts. (Zelfs heeft ze overigens niets in de pot gedaan maar wel de briefjes er uit gelezen, en mensen moeten echt spannendere narratieve schrijven). Ook wilde ze in dit boek graag een Britse in de States zetten want deze dame heeft daar totaal geen gezag en zit gevangen in de Amerikaanse extreme beleefdheid.
  • Het boek is geïnspireerd op een echte case die toen ze in Amerika was op de tv was. Dit was de zaak Caylee Anthony, de overgrootmoeder had het kind als vermist op gegeven waarop de moeder reageerde van oh ja ze is inderdaad al lang weg. Sophie vond het vooral zorgwekkend dat er zo snel in de media al zo veel geoordeeld werd. Ook dat er in de media al zo veel gepresenteerd word als feiten terwijl dat helemaal niet bewezen is.
  • Sophie zou het geweldig vinden om aan een echte moordzaak mee te werken en haar mening te geven. Maar ze is wel bang dat ze dan veel te gedetailleerd zou worden.
img_1887
Vervolgens was het woord aan schrijfster Isa Maron.
Misery van king is een van haar lievelingsboeken Ze houd van gruwelijk waar ze ook om kan lachen.
Daarna ging ze vertellen over ‘De schaal van het kwaad.’
De schaal van het kwaad Michael stone. Is door hem gemaakt voor het bepalen van de straf maat. 22 stappen zitten er in de schaal van het kwaad.
 De uiterste is: ik kon niet anders tegenover: sadistische lust moordenaar (serie moordenaars)
Vrouwen op de schaal van het kwaad
Bijvoorbeeld Suzanne Smith. Had een affaire , kinderen en een nieuwe liefde die man schreef een brief met dat hij de kinderen niet wilde en daarom weg ging bij haar. De vrouw heeft  vervolgens haar 2 kinderen in een auto gedaan in een plas gereden. Ze beweerde te zijn overvallen zwarte man auto gestolen hele land op zijn kop. En ze bleek zelf gedaan te hebben. Zij staat in het midden van de schaal.

 

Vrouwen als daders zijn er een stuk minder. 80-90% is mannen. De slachtoffers zijn voor een groot deel vrouwen.
img_1889

 

Vervolgens was er een Panel gesprek tussen Simone van der Vlugt, Sophie Hannah en Inge Ipenburg.
Het onderwerp was waarom vrouwen zo veel crime novels lezen van vrouwen.
Eigenlijk werd dit onderwerp vrij snel onderuit gehaald en kwam het er meer op waarom vrouwen en mannen zich anders voelen in crime novels.
Vervolgens nam de discussie een andere vaart door te gaan over het feit of mannen of vrouwen zich eerder bang voelen.
De meningen onder de auteurs waren hier erg verschillend over. Zo vond Sophie dat mannen en vrouwen even bang zijn maar dat ze allebei andere dingen hebben om bang over te zijn.
Daar vond Simone van der Vlugt echter dat vrouwen veel meer hebben om bang voor te zijn omdat wij als vrouw in zekere zin kwetsbaarder zijn.

 

Deze discussie liep redelijk lang vrij hoog op dit helaas de tijd er op zat en we gingen afsluiten.

 

img_1900Vervolgens was er tijd voor een hapje drankje signeren en een rondleiding over de redactie van het AD.
Natuurlijk heb ik mijn boek ook laten signeren en vond ik het enorm leuk dat Sophie Hannah me nog herinnerde van de vorige keer dat ik samen met haar een Luch in Antwerpen had.

 

De rondleiding over de redactie van het AD was natuurlijk ook heel erg bijzonder want dit is een plek waar je niet zomaar komt.

 

Ik wil nogmaals heel het theam van The House of Books bedanken voor de geweldige middag.

 

De recensie komt zo snel mogelijk online maar ik kan jullie nu al vertellen dat je dit boek dit jaar niet mag missen.

 

Liefs, Marjolein

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *