Recensie: De beste beer van de wereld

Lieve lezers,

Een tijdje geleden viel er een prachtig boek op de mat. En ik kan je vertellen dat ik het ook gelijk kwijt was. Ik kreeg foto’s van mijn moeder doorgestuurd dat mijn vader het op mijn kamer stiekem stond te lezen. En op dat punt wist ik het al. Dit boek moet geweldig zijn.

Titel: De beste beer van de wereld
Auteur: Paul Bright – Brian Sibley – Jeanee Willis – Kate Saunders
Verschenen: November 2016
Pagina’s: 120
Uitgever: Van Goor

Winnie de Poeh – De beste beer van de wereld Bijzonder mooie uitgave voor alle Winnie de Poeh-fans

Winnie de Poeh – De beste beer van de wereld is het officiële vervolg op de bekende boeken Het huis in het Poeh-hoekje en Terug naar het Honderd-Bunders-Bos, dat verschijnt ter gelegenheid van het 90-jarig bestaan van Winnie de Poeh. De gloednieuwe verhalen voeren de lezers weer mee naar het Honderd-Bunders-Bos, voor meer avonturen met de bekende beer en zijn vriendjes. Poeh en Knorretje bereiden zich voor op bezoek van een draak, er komt bezoek in het bos, Iejoor maakt zich zorgen over zijn hoekje en Poeh gaat op zoek naar de kop van de Nijl.

Vier nieuwe verhalen van vier verschillende auteurs, met nieuwe illustraties van Mark Burgess in de klassieke stijl van E.H. Shepard.

Laten we beginnen bij het begin. Het is een heerlijk formaat boekje met en prachtige Dust Jacket. Maar eigenlijk vind ik de de cover daaronder veel en veel mooier. want Wauw, kijk alleen al naar de foto hierboven. Die is gewoon prachtig. Het papier is stevig en glad en daardoor kind vriendelijk met alle vette, vieze, natte handjes. Echter is het boek wel enorm strak gebonden dus moet je het echt een paar keer lezen voor je hem makkelijk open kunt vouwen. (Vandaag ook dat ik voor de foto’s er een boek op moest leggen)

Het verhaal, dit verhaal is niet geschreven door de originele schrijver van Winnie de Poeh. Vier verschillende schrijvers zijn in de huid gekropen van A.A Milne en een tekenaar is in de huid gekropen van E.H. Shepard. De klus lijkt mij dood eng voor de auteurs. Want hoe ga je de stijl evenaren en in de geest van deze schrijver schrijven. Maar ik kan jullie nu al verklappen dat ze dat prachtig hebben gedaan. Elk verhaal is uniek en past bij hoe we Winnie de Poeh kennen vanuit de klassieke verhalen. Na 90 jaar zijn we weer terug in het Honderd-Bunders-Bos.

Het boek is opgedeeld in 4 verhalen. Elk verhaal speelt zich af in een eigen seizoen, dit maakt het boekje gelijk heel origineel een een tijdloos boek. De schrijfstijl is prachtig en je merk niet extreem dat het vier verschillende schrijvers zijn. Het enige waar ik het in merkte was de voorliefde voor bepaalde rand personages. Het verhaal Winter – Waarin Pingwin in het Woud aankomt vond ik het meest bijzondere. Vooral omdat een van de foto’s waar ik A.A. Milne van ken hij met Poeh en een Pinguïn aan het spelen was met zijn zoontje. En die beer lijkt exact op de beer van de bovenste foto. (En niet zo zeer op de Disney versie).
De andere verhalen zijn heerlijke Winnie de Poeh met al zijn vrienden vol wijze lessen en grootse avonturen.

De tekeningen in het boek zijn prachtig het liefst zou ik ze uitprinten en aan de muur hangen zodat ik er heel veel naar kan kijken. Ze passen extreem goed bij de vroegere tekenstijl van de boeken alleen het moois is, is dat ze nu in kleur zijn.

Ik heb elke avond voor het slapen een seizoen uit dit boek gelezen om er gewoon wat langer over te kunnen doen. En ik kan je zeggen dat het boek extreem bijzonder en mooi is. Gewoonweg heerlijk om weer eens nieuwe verhalen van Poeh en zijn vriendjes te lezen.

Ik kan iedereen aanraden die van Poeh houdt om dit boek aan te schaffen. Het is prachtig het leest heerlijk en ook al is het geen A.A. Milne het komt heel dicht in de buurt en daarom is het zeker net zo veel genieten als van de originele verhalen.