Lieve lezers,
Herinneren jullie je de recensie van Mea Culpa nog? Nee? Kijk dan nog even hier.
Gisteren mocht ik in het NH Schiller deze geweldige dame interviewen. Extra leuk was natuurlijk dat in dit hotel ook nog eens elke avond RTL Late Night opgenomen wordt.
Het interview begon gelijk al heel erg leuk. Clare is een leuke, spontane, enthousiaste vrouw met een bepaalde rust over zich heen.
Zo begon het met een klein praatje over Amsterdam en tot wanneer ze blijft.
Daarna was het natuurlijk tijd om mijn brandende vragen te stellen.
Als eerste wilde ik weten wat Clare nu eigenlijk van de titel Mea Culpa vond. In het Engels is de titel natuurlijk I let you go, wat heel goed bij het boek past. Persoonlijk vond ik eerste Mea Culpa niet echt een titel die me aansprak. Tot mijn vader begon over de hele gedachte die er achter kan zitten. En eigenlijk paste dit heel erg goed. Clare was het hier volmondig mee eens. Ze besefte hoe moeilijk het is om de dubbele lading van het boek te vangen in een titel en vind dat met Mea Culpa (mijn eigen schuld) helemaal geslaagd.
De daaropvolgende vraag was natuurlijk wat ze nu eigenlijk van de cover vind. Clare was heel erg tevreden over de cover, hij geeft namelijk een bepaald gevoel af die heel goed bij het boek past. Ook vind ze de vlinder geweldig die op de cover staat maar ook op de rug.
Een cover die ze ook heel erg mooi vond is de Scandinavische cover. De mist mooie vertelde ze me stiekem in het geheim.
Clare heeft mij tijdens het eten door een rollercoaster van emoties laten gaan. Dat hebben jullie natuurlijk ook gelezen in de recensie. Ik vroeg aan haar of dit voor haar ook tijdens het schrijven een rollercoaster was. Haar antwoord hier op was van wel. Ze wist natuurlijk wat het plot zou worden dus dat was voor haar geen verassing meer. Maar alle emoties beschrijven en alle personages die haar zo naar het hart gingen waren voor haar emotioneel mooi maar ook lastig om te schrijven. Zeker het feit van verdriet en verlies wat ze vanuit haar eigen ervaring mee heeft gemaakt was voor haar zowel mooi als moeilijk om te schrijven.
Zoals je misschien wel weet heeft Clare vroeger bij de politie gewerkt en is het boek gebaseerd op een waargebeurde zaak. Niet eentje waaraan zij zelf heeft gewerkt maar eentje die gebeurd is in haar omgeving. Interessant feitje, de moeder van het kind waar dit verhaal op gebaseerd is heeft aan Clare een exemplaar gevraagd. Dit is natuurlijk als auteur bijzonder maar ook zenuwslopend.
Voor Clare was haar werk bij de politie een goede hulp in haar boeken. Hierdoor weet ze hoe het er in het echt aan toe gaat bij de politie. Zo worden in de “echte” wereld rechercheurs echt niet bij hun titel aangesproken maar gewoon bij hun naam. Ook weet ze dat dingen niet over 1 nacht ijs gebeuren. Dit is voor haar een enorme hulp geweest om haar boek zo realistisch en echt mogelijk te maken.
Natuurlijk kon ik het niet laten om daaraan gelijk de vraag te stellen of er een boek gaan komen dat gebaseerd is op een van haar zaken. Haar antwoord hierop was dat ze het eigenlijk nog niet wist. De boeken (er verschijnt volgend jaar (in het Engels dit jaar) een nieuw boek) hebben wel elementen van alles wat ze mee gemaakt heeft.
Vanuit dit oogpunt was mijn volgende vraag of haar collega’s het boek hebben gelezen. Hierop begon Clare eigenlijk te stralen en vertelde dat heel veel van hen het boek hebben gelezen. Dat sommige zelfs naar haar toe kwamen en vroegen of een karakter op hun gebaseerd was. Het mooie is, is dat ze sommige van deze mensen niet eens meer herinnerde. De reacties van haar collega’s op het boek waren vooral heel lovend en mensen vonden het echt heel leuk om haar boek te lezen.
Zelf vond Clare het heel erg spannend om de stukken over Ian te schrijven. En natuurlijk ook de plottwist, want deze moest natuurlijk zo perfect mogelijk zodat hij niet voorspelbaar was. En deze heeft ze natuurlijk meerdere malen bij moeten schaven.
Ik zelf vind het boek potentieel film materiaal. Ik zou het heel erg graag verfilmd zien. Op de vraag of Clare dat ook wilde kwam het antwoord dat ze al meerdere malen hiervoor benaderd is. Zelf weet ze echter alleen nog niet of het echt een film word of een serie bestaande uit twee delen. Aan mij vroeg ze wat ik zou kiezen. Mijn antwoord hierop was dat een soort van Netflix achter serie mij het beste lijkt. Want het is spannend genoeg om er een serie van te maken en bij een film weet ik niet of het zo goed uit kan komen.
Natuurlijk was mijn daaropvolgende vraag welke acteurs ze graag zou zien in de film. Als de rol van Jenna zou ze graag Oliva Colman zien. Als Ian Christian Bail. De ander personages vond ze heel erg moeilijk en zou ze minder bekende personen voor pakken.
Ze hoopt met haar boek mensen verder te laten kijken dan ze in eerste instantie vermoeden. Zodat mensen iets ook eens van een andere kant bekijken. Maar mensen ook zien wat een gebeurtenis als in het boek met een mensenleven kan doen. En natuurlijk hoopt ze dat mensen vooral genieten van het lezen van het boek en er met elkaar over willen praten.
De standaard vraag die ik elke auteur stel. Welk boek lees je op dit moment zelf? Haar antwoord was met een lach Het dagboek van Anne Frank dit omdat ze het graag wilde lezen in Amsterdam. Het boek waar ze thuis in bezig was kon ze zicht even niet meer herinneren maar het volgende boek wat ze wilde lezen was Dark Woods ( In een donker bos) mede omdat deze getipt is door Reese Witherspoon.
Als laatste vraag had ik in welke taal ze haar boek nog graag zou willen zien verschijnen. Hier had ze eigenlijk geen antwoord op omdat ze er van droomde dat het boek in de VS zou uitkomen en in Frankrijk, en daar is het boek inmiddels al verschenen. (Neem ook even een kijkje op haar site om te zien in welke talen haar boek al verschenen is)
Daarna was het natuurlijk tijd om handtekeningen te zetten na te kletsen met onder andere Tina van de uitgeverij.
De tekst die ze in het boek schreef:
Dear Marjolein,
Thank you for the interview – it would be lovely to meet you again.
Hier ben ik natuurlijk heel erg gelukkig mee.
Daarna was het tijd voor nog wat kiekjes en het afscheid zodat Clare verder kon gaan schrijven aan haar nieuwe boek.
Ik wil nogmaals Tina, iedereen van De Fontein en het aller belangrijkste Clare Mackintosh nogmaals hartelijk danken voor hun tijd en de kans voor het interview.
Hebben jullie Mea Culpa al gelezen?
Liefs, Marjolein
Leuke interview, Marjolein. Dit heb ik gedeeld op mijn boekenpagina op facebook: Mieke’s blog: Graag gelezen! (https://www.facebook.com/miekesblog/?ref=settings)
Wat lief dank je wel!!!
Wat een prachtig interview, nu triggert het nog meer om snel aan het boek te beginnen.
Dank je wel om dit met ons te delen.
Dank je wel voor je lieve reactie! En natuurlijk heel veel leesplezier.