Parijs, de stad van de boeken

Lieve lezers,

Inmiddels is niemand meer aan ontkomen. De tragedie die zich gisteren avond in Parijs heeft afgespeeld. Ons geliefde Parijs de stad waar vele, vele boeken zich in afspelen was gisteren avond het tafereel van een gebeurtenis zo gruwelijk. Daarover zal niemand ooit een boek kunnen schrijven. Zelfs in een geschiedenisboek is wat er gisteren is gebeurd niet met de juiste woorden uit te leggen.

Nu is dit natuurlijk een boekenblog, maar toch wil ik IS (waarvan net naar buiten kwam dat hun het hebben opgeëist) de magie van Parijs niet laten afpakken. Onze favoriete boeken spelen zich misschien wel af in Parijs. Ons geliefde Disneyland dat nu dicht is omdat het niet veilig genoeg meer is om een sprankje hoop en magie te beleven.
Het wrange is, is dat ik op dit moment aan het genieten was van het boek ‘ Een week in Parijs’ van Jojo Moyes. Ik was afgelopen week zo gelukkig dat dit boek op de mat viel. Ik kon nog even extra genieten van mijn geliefde personages. En dan terug naar de tijd dat ze aan elkaar gelinkt werden. (Een week in Parijs is het verhaal voor Portret van een vrouw). En daar sta ik dan, met mijn sleutels in mijn hand, waar een mooie herinnering aan Disneyland Parijs hangt.

Maar dit genot voelt nu om de een of andere reden fout.. De magie van Parijs lijkt even verdwenen. Om de een of andere reden is het te gek voor woorden dat onze geliefde personage’s nu in Parijs zouden lopen en ineens in de loop van een kalashnikov kijken. Hoe zou het verhaal dan veranderen? Gelukkig heeft de schrijver de macht van de pen, hij laat dit niet gebeuren. Hij kan zijn personages behoeden voor deze dingen.

Maar dan terug naar het echte leven. Niemand heeft deze onschuldige mensen kunnen redden. Verkeerde tijd verkeerde plaats. Niemand die hun verhaal kan herschrijven kan veranderen kan aanpassen. Daar liepen deze mensen in ons geliefde Parijs en ineens was het over.

Echter wil ik zoals ik al zei IS niet onze mooie boeken onze mooie belevingen aan Parijs laten afpakken. Laten we genieten van hoe mooi Parijs kan zijn veilig in onze eigen stoel thuis. Laten we daarmee de mooie verhalen van alle gestorven mensen herdenken en niet toegeven aan deze gruweldaden.

Liefs, Marjolein