Lieve lezers,
Soms heb je van die recensies die heel lang op je pc blijven staan omdat hij het boek niet genoeg eer aan doet. Of omdat je zo veel wil vertellen over het boek dat je eigenlijk spoilers gaat geven. Dit boek is er zo een. Maar na nogmaals overlezen heb ik besloten dat hij online mag. Zeker nu deel 2 overal te verkrijgen is en ik dat boek inmiddels aan het lezen ben.
Titel: Hof van doorns en rozen
Auteur: Sarah J. Maas
Verschenen: februari 2016
Pagina’s: 424
Uitgever: Best of YA
Het bos waarin de negentienjarige Feyre woont is in de lange wintermaanden een koude, sombere plek. Haar overlevingskansen en die van haar familie berusten op haar vermogen om te jagen. Wanneer ze een hert ziet dat opgejaagd wordt door een wolf kan ze de verleiding niet weerstaan om te vechten voor de prooi. Maar om te winnen moet ze de wolf doden en daarop staat een prijs. Niet veel later verschijnt er een beestachtig wezen om vergelding op te eisen. Wanneer ze naar het gevreesde feeënrijk Prythian wordt gesleept, ontdekt Feyre dat haar ontvoerder geen beest is, maar Tamlin – een van de dodelijkste, onsterfelijke magische wezens ooit gekend. Terwijl ze op zijn landgoed verblijft, veranderen haar ijzige vijandige gevoelens voor Tamlin in een vurige passie die elke leugen en waarschuwing over de mooie, gevaarlijke wereld van de Elfiden in rook doet opgaan. Maar een oude, kwaadaardige schaduw groeit over het land, en Feyre moet een manier vinden om het te stoppen of Tamlin en zijn wereld zullen voor eeuwig verdoemd zijn.
Dit boek beloofde vanaf het begin af aan heel veel. Er zijn hele fanclubs van deze serie. Het wordt de moderne Belle en het Beest genoemd. Vooral dat zijn grote woorden in mijn ogen.
Ik zelf mocht kennis maken met dit boek tijdens de geweldige boekpresentatie in Kasteel de Haar. Lees dat verslag nog even hier.
Het boek zelf is weer een prachtig groot formaat met een kaft waar je gewoon over wil aaien. Mooi rood opvallend en mysterieus.
Het lettertype heb ik helaas minder goed nieuws over. Voor iemand met dyslexie was het te klein en een te kleine regelafstand. Daardoor was het zeker om er in te komen gewoon niet te lezen voor mij. De oplossing? Ik heb het boek als ebook gekocht omdat ik daar het lettertype op kon instellen. Uiteindelijk heb ik het boek afwisselend op papier gelezen en op mijn ereader.
De een vind dit boek helemaal niets en de andere helemaal geweldig. Ik moet eerlijk bekennen dat het mij vanaf pagina 2 te pakken had. Ik begreep de wereld die Sarah creëerde. Hij was vol fantasy en magie maar toch heel erg realistisch. Ik was ik gewoon weer eens toe aan een fantasy boek. Ik las dit vroeger namelijk best veel maar sinds ik blog bijna niet meer. Het voelde dus gelijk weer een beetje als thuiskomen.
Ik vond het verhaal heel erg toegankelijk. Alles is mooi omschreven en niet al te veel onbelangrijke omschrijvingen wat vaak bij fantasy het gevaar is.
Het verhaald bouwt zich op met eerst wat belangrijke informatie en het bouwen van de wereld. Maar gaat al heel snel over in wat spanning. Hierdoor bleef ik lezen en wilde ik blijven lezen.
De magie van het boek voel je soms ook echt mee. Ik heb gelachen met dit boek bijna gehuild en me soms samen met het hoofdpersonage bang en gespannen gevoeld. Om dat te bereiken moet je gewoon een goede schrijfstijl hebben. De rollercoaster van emoties in dit boek blijft maar door gaan. Maar vooral de spanning op het einde was goed. Er kwam romantiek in en kwam spanning in en samen met het hoofdpersonage probeerde je alles te ontrafelen en begrijpen.
Het boek is behoorlijk dik maar het verhaal staat geen moment stil. Het verhaal is ook zeker geen meisjes verhaal maar het heeft behoorlijk wat gruwelijkheden en bruutheid in zich. Maar ook magie, mysterie en een groot raadsel. Dit alles zorgt er voor dat je op het puntje van je stoel zit en het boek je gedachten niet verlaat.
Het boek heeft inderdaad herkenbare linken van Belle en het Beest. Niet op de manier van ‘oh dat was daar ook zo’ maar als in Hej nu snap ik het nu zie ik het wat ze bedoelen wat bijzonder verwerkt. Een positieve herkenning dus.
Het voelde alsof ik nog maar amper in het boek gelezen had toen ik het uit had. Al gaf mijn ereader toch 23 uur aan. Dit bewijst maar weer hoe het boek me opslokte en liet genieten.
Ik vind het enorm moeilijk om in deze recensie de goedheid van het boek te beschrijven. Daarom moet je het maar gewoon gaan lezen.
Hof van doorns en rozen heeft me betoverd en zal me niet meer los laten.
Liefs, Marjolein
